ورود به فیفا
“کارلوس پدروس” ، مدیر رئال مادرید ۱۹۰۸-۱۹۰۴ ، از تاسیس کنندگان جام قهرمانی اسپانیا بود . رئال مادرید در سال ۱۹۰۵ وارد جام قهرمانی اسپانیا شد .
پنج بار قهرمانی مادرید در جام
اولین پیروزی رئال در سال ۱۹۰۵-۱۹۰۴ بدست آوردند و در ۹ دوره مسابقات ۵ دوره قهرمان شده است.
شروع به کار بین المللی
رئال بازی دوستانه ایی با تیم فرانسوی به نام “گالیا” با مدیریت “لوبرت” در تاریخ ۲۳ اکتبر ۱۹۰۵ برگزار کرد.
نتیجه ۱-۱ تمام شد.این اولین بازی بین المللی باشگاه رئال مادرید میباشد.
ایجاد سازمان فوتبال اسپانیا FA
در ۹ ژانویه ۱۹۰۹ باشگاه رئال مادرید عضو FA می شود و مدیر وقف “آدولفوملندز” ورود با باشگاه به FA را تایید می کند.
“برزائوند” و بازیکن رئال بهترین و موفق ترین بازیکن این تیم از سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۹ بوده است.او در سال ۱۹۰۹ به شهر خود
در “سن سباستین” بازگشت برای دلایل حرفه ایی و شخصی .در سال ۱۹۱۰ ، مادرید زمین خود را به “دانل پیچ” تغییر داد ، بین بلوارهای “ناروائز” و “دانل”.”برداک دیستو” و “فرناندوگنزالز“مالکین زمین .رئال ماهیانه ۱,۰۰۰ پزو (معادله ۶ یورو) پرداخت میکرد . زمین ۱۱۵ متر طول و ۸۵ متر پهنا داشت . ۲ سال بعد درسال ۱۹۱۲ باشگاه ساختمانی در کنار آن بنا کرد.
سالهای ابتدایی؛ جنگهای داخلی و ژنرال فرانکو (۱۹۰۲–۱۹۴۵)
اعضای تیم در سال ۱۹۰۵[۵]
اگر بخواهیم به نحوه شکل گیری باشگاه رئال مادرید برسیم، باید به سال ۱۸۹۷ برگردیم. جاییکه گروهی از خیاطان بارسلونایی ، فوتبال را به شهر مادرید آوردند. تعدادی از این افراد در همان سال که باشگاهی را با نام «باشگاه فوتبال آسمان» به وجود آوردند و صبحهای دوشنبه به فوتبال میپرداختند. ۳ سال بعد و در سال ۱۹۰۰، این باشگاه به دو باشگاه مجزا تبدیل شد.[۶] سپس دو سال بعد و در ۶ مارس سال ۱۹۰۲، مجدداً باشگاه نام خود را به «باشگاه فوتبال رئال مادرید» تغییر داد[۲] ۳ سال بعد، این تیم موفق شد اولین جام خود را با شکست تیم اتلتیک بیلبائو در جام اسپانیا به دست بیاورد. در ۴ ژانویه ۱۹۰۹ بود که «آدولفو ملندز»، مدیر وقت رئال در آن زمان، اساسنامه جام اسپانیا را امضا و تأیید کرد تا باشگاه به یکی از اعضای فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا تبدیل شود. در سال ۱۹۲۰ باشگاه نام خود را بازهم تغییر داد و اینبار به «رئال مادرید» که اینکار پس از اهدای عنوان رئال (رویال به معنی سلطنت) توسط شاه آلفونسو سیزدهم اتفاق افتاد.[۷] در سال ۱۹۲۹، اولین لیگ فوتبال اسپانیا راهاندازی شد. رئالیها تا هفته پایانی در صدر جدول حضور داشتند تا اینکه باخت هفته پایانیشان به اتلتیک بیلبائو، باعث قهرمانی بارسلونا در لالیگا و نایب قهرمانی آنها شد.[۸] رئالیها اولین لیگ خود را در فصل ۳۱-۱۹۳۲ کسب کردند و سال بعد نیز این عنوان را کسب کردند تا اولین تیمی باشند که این جام را دو سال پیاپی کسب میکنند.[۹] در سال ۱۹۴۳ قرار بر این شد که بارسلونا با وجود نفرت از فرانکو در جامی به نام "کوپا جنرالیسمه" (جام ژنرال) که امروزه به نام "کوپا دل ری" (جام پادشاهی) رونق گرفته شرکت کند. در بازی رفت بارسلونا با با نتیجه ی ۳-۰ به برتری رسید. پس از آن بارسلونا وارد میدان شد و در آن بازی با نتیجه ۱۱-۱ از رئال شکست خورد. نتیجه ای که بعد های و پس از مرگ فرانکو به پیشنهاد سران باشگاه رئال مادرید از آمار و ارقام ال کلاسیکو خارج شد و مدیران باشگاه رئال مادرید در زمان پادشاهی اسپانیا بارها و به صورت رسمی به خاطر ان حادثه ی شوم از باشگاه بارسلونا عذرخواهی کردند.
دوره کرکسها و کسب هفتمین و هشتمین جام اروپایی (۱۹۸۰–۲۰۰۰)
رئالیها در اوایل دهه هشتاد، وضعیت چندان مناسبی نداشتند و نتوانستند لالیگا را فتح کنند تا اینکه گروهی از بازیکنان لیگ اسپانیا به تیم آمدند و با خود موفقیت را به همراه داشتند.[۱۸] یک روزنامه نگار اسپانیایی عنوان کرکسها را برای آن تیم انتخاب کرد که بهخاطر ۵ بازیکن فوقالعاده آن بود که شامل امیلیو بوتراگوئنو، مانوئل سانچز، مارتین وازکوئز، میشل و میخل پاردخا میشد.[۱۹] کرکسها (که بعداً با رفتن پاردخا به رئال ساراگوسا، به گروهی ۴ نفره تبدیل شد)، در کنار بازیکنانی چون فرانسیسکو بویو که دروازهبان تیم بود و یا مهاجم خود، هوگو سانچز، یکی از بهترین تیمهای نیمه دوم دهه ۸۰ در اسپانیا و اروپا بودند و موفق شدند ۲ جام یوفا، ۵ لیگ اسپانیا پیاپی، یک جام حذفی اسپانیا و ۳ سوپر کاپ اسپانیا را کسب کنند.[۱۹] اما این تیم رویایی و گروه کرکسها، در اوایل دهه ۹۰ و با جدایی امیلی بوتراگونو، مارتین وازکوئز و میشل از تیم، از هم پاشید.[۲۰]
در سال ۱۹۹۶، لورنسو سانز، مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا فابیو کاپلو را به عنوان مربی تیم انتخاب کند. گرچه دوران مربیگری کاپلو تنها یکسال طول کشید اما آنها توانستند عنوان قهرمانی را کسب کنند و بازیکنانی چون روبرتو کارلوس، پدراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورف برای تقویت تیمی که خود بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیرو، ایوان زامورانو و فرناندو ردوندو را داشت، به تیم اضافه شدند تا اینکه تیم توانست با این بازیکنان (به همراه فرناندو مورینتسی که در سال ۱۹۹۷ به تیم آمد) تحت هدایت یاپ هینکس پس از ۳۳ سال انتظار، هفتمین جام اروپایی خود را کسب کنند. آنها در فینال به لطف تک گل میاتوویچ موفق شدند یوونتوس را شکست دهند.[۲۱] دو سال بعد نیز ئالیها موفق شدند تا با درخشش رائول، هشتمین جام اروپایی خود را با شکست ۳-۰ والنسیا کسب کنند.[۲۲]